Een tijdje geleden kreeg ik een telefoontje van Marion Hoekstra; of ik zin had om samen met haar kaartweven te geven op Vlechtzomerweek. Vlechtzomerweek??? Ik wist niet wat ik hoorde, echt waar?

Want Vlechtzomerschool (toen niet “week”) was waar de echte vonk tussen het kaartweven en mij is overgeslagen. Een week lang les van Marijke van Epen en Teatske Stouten. Vijf jaar lang heb ik met veel plezier deelgenomen. Het heeft aan de basis gestaan van dit blog. En in 2018 was de laatste keer, omdat de locatie in Wilhelminaoord dicht ging. 

Met de harde kern van het groepje komen we nog elke zomer bij elkaar. Het eerste jaar na Vlechtzomerschool bij Marijke van Epen thuis en daarna bij mij in het atelier. En altijd halen we dan herinneringen op “weet je nog hoe leuk dat was”, “hoe heet het was op de zolder waar we moesten haspelen”, “hoe we daar heerlijk in die tuin zaten”, “met al die banden op tafel en wij mochten gewoon kiezen”. Met tot slot altijd “het is toch zo jammer dat dat niet meer bestaat!”.

Maar het is er weer!! In een iets andere opzet, maar het komt weer! Van 22-26 juli in Frederiksoord, in de oude tuinbouwschool De Proef. Met niet alleen rietvlechten en kaartweven, maar nu ook lepelsnijden en botanisch tekenen. En met voor mij een heel spannende verandering: niet als deelnemer, maar als docent. Want ik heb natuurlijk “ja” gezegd tegen Marion: wij gaan het samen doen. 

Heel in de verte klinkt wel een klein stemmetje: “doe je het niet uit nostalgische overwegingen en kan het ooit nog zo worden als toen?”. Maar dat stemmetje leg ik snel het zwijgen op: natuurlijk wordt het weer zo leuk! Het wordt misschien anders, maar minstens net zo leuk. Dat kan toch gewoon niet anders met zo’n geweldige locatie, zo’n goed initiatief en zo’n goed team van docenten?