Twee keer per jaar komen wij met de groep die in 2015 in Wilhelminaoord is gestart bij elkaar. In iets veranderde samenstelling in de loop der jaren, maar het clubje van nu is een ontzettend fijne groep. Die weekenden zijn altijd heerlijk! Genieten van alle moois wat is gemaakt, maar ook van elkaars gezelligheid. Een weefweekend zoals je iedereen gunt.

Afgelopen weekend waren we weer bij elkaar. En zoals de traditie is: we hebben altijd een doel, het liefst met een nieuwe techniek, hoewel dat voor ons oude rotten een steeds grotere uitdaging wordt. Dit keer was dat “de Chinese band”. Agaath is ooit op textielreis geweest naar China en heeft daar een mooie band gekocht en heeft filmpjes en foto’s gemaakt van een wever die bezig was met die band. Het is een structuurband, waar juist ook de inslag een grote rol speelt. En laat dat nou iets zijn wat wij kaartwevers eigenlijk nooit doen.

Normaal wordt deze band met zeshoekige kaartjes gemaakt, maar op Vlechtschool had ik een keer een variant gemaakt met gewone vierkante kaartjes. Maar hoe precies wist ik niet en Agaath wist ook niet meer helemaal hoe het zat met de zeshoekige variant. De oplossing: Agaath neemt filmpjes, band en de opzet met zeshoekige kaartjes mee, ik had halve kennis van de vierkante kaartjes en dan maar met z’n allen proberen. Met zoveel kaartweefkennis in één loods moet daar toch iets uitkomen.

Zo gezegd, zo gedaan. De zaterdag stond in het teken van haspelen, beginnen en kijken waar het schip strandt. Waarbij we verschillende varianten hadden. Drie van ons gingen aan de slag met alleen kaarten, Agaath op een plank met de kaarten voor een riet en ik deed een poging op een tafelgetouw met de kaarten achter het riet.

Kaarten op tafelgetouw met een riet… het was me de hersenkraker wel. Waar de “gewone kaartwevers” snel aan de slag waren, hadden Agaath en ik nog de puzzel van het riet. Want hoe verdeel je de kaarten? Eén kaart per opening, tussen verschillende banen moet de inslag goed zichtbaar zijn, dus wat moet de dichtheid zijn en waar laat je gaten vallen?

Agaath had na mijn eerste mislukte poging met een 30/10 riet een redelijke opstelling met een 40/10 riet, terwijl ik nog domme dingen zat te doen met het omzetten van het 30/10 riet naar een 50/10 riet. Zuchtend en steunend (“vloekte jij nou?”), maar met heel veel plezier in het experimenteren, kwam ik de dag door. Tot groot vermaak van de rest van de groep, want meestal ben ik wel redelijk snel gestart. Om 17 uur hing de boel eindelijk, maar om 18 uur moesten we al uit eten. Tien inslagen, waarvan twee patroontoeren: mooi resultaat van een dagje ploeteren.

Zondag verder en de resultaten werden leuk! De “gewone kaartwevers” gingen als een speer: wiebertjes, vierkantjes en zelfs hele paddestoelen verschenen. Agaath kreeg ook het gewenste resultaat en uiteindelijk kwam het bij mij ook nog allemaal goed. Agaath durfde het zelfs aan om met de zeshoekige kaartjes te beginnen, nadat we in de thuisbioscoop alle filmpjes hadden bekeken. Nu nog fine-tunen: hoe start en eindig je nu netjes een patroon? Wat wordt nu het verschil tussen vierkante en zeshoekige kaartjes? Kortom, we zijn allemaal met huiswerk vertrokken.

Ik ben benieuwd waar onze gezamenlijke puzzel ons nog brengt, want we zijn een heel eind, maar we zijn er nog niet helemaal. En het grappige van deze groep is dat we tussen de weekenden door eigenlijk weinig contact hebben. Dus het wordt een half jaartje wachten voordat we de resultaten weten. Ik kijk er nu al naar uit!

To be continued …

Met dank aan Agaath voor al het materiaal en de inspiratie!