Pasen! Inmiddels is dus de winter voorbij, lijkt de lente meer herfst dan lente, maar welk jaargetijde het dan ook is: de deadline van de Winter-Banden-Wissel is in ieder geval al enkele weken verstreken. Er zweeft nog een bandje ergens tussen Engeland en Nederland, maar dat laat ik maar even zweven. Tijd voor de resultaten!

En wat voor resultaten, want wat was het leuk, die Bandenwissel! Al snel na het oproepje om mee te doen, kwamen er inschrijvingen binnen. Voor mezelf had ik bepaald wanneer het voor mij geslaagd zou zijn: met minimaal 30 inschrijvingen en ook van mensen die ik niet ken via workshops. Die vinkjes konden worden gezet! 46 wevers, waarvan ik er 16 totaal niet kende. Maar niet alleen dat. Ik kreeg ook mailtjes van deelnemers die mij schreven dat zij door de Bandenwissel het laatste zetje hadden gekregen om nu echt eens te gaan proberen om te weven. Of die al 20 jaar niet meer bandgeweven hadden, waarbij het nu weer ging kriebelen. Die een nieuwe techniek gingen uitproberen. En zelfs een mail van iemand die schreef de wintermaanden altijd wat moeilijk te vinden, maar dat er nu een doel was om aan te werken. Dat raakte me; dat ook dat een effect kan zijn van zoiets simpels als een Bandenwissel.

Bandwevers zijn duidelijk geen deadline-werkers. Al na een paar dagen volgde de eerste inzending en gedurende de weken die volgden, kwam er regelmatig bericht dat er een band ontvangen was. Zelf kreeg ik mijn bandje op een heel bijzondere manier: ik gaf les in Creahuys toen Fenny binnenkwam met een heel bijzonder cadeautje. Haar band voor mij, maar niet alleen een mooi geweven bandje, maar ook bijpassend doosje, kaartje en envelop!

Want ook dat gebeurde: niet alleen werd er aandacht besteed aan de band, maar ook aan de rest erom heen. Supermooie afwerkingen, banden die tot etui werden genaaid, kaarten, cadeautasjes, hele verhalen. Wat een creativiteit! Soms zelfs zo indrukwekkend dat mijn band al drie weken klaar was, voordat ik m verstuurde: ik had meer stress om de kaart dan om de hele band!

En ook leuk: echt alle deelnemers hebben iets verstuurd. Want ook dat is toch maar weer afwachten. Maar de cirkel is rond (op de zwever na)! En 46 was voor mij prima te behappen in de organisatie. Dus ik zeg: volgend jaar weer, kijken of we de 100 kunnen halen 🙂