En wat voor kogel …. Na jarenlang het weven als uit de hand gelopen hobby te hebben gedaan, wordt weven vanaf 1 september voor twee dagen per week ook echt mijn werk. Was het dat dan nog niet? Nee, ik werkte gewoon 38 uur per week op de universiteit en dit is een heel spannende nieuwe stap.
Er is een heel lange tijd aan vooraf gegaan. Een heeeeel lange tijd. Al in 2019 voerde ik een eerste gesprek met mijn leidinggevende dat ik het jaar daarop een dag minder wilde gaan werken om meer tijd aan het weven te besteden. Daar zouden we langzaam naartoe gaan werken en om te kijken of het beviel gaf ik af en toe op vrijdag cursus of nam ik een week vakantie om naar het Weefcollectief Fryslân te gaan.
Maar zoals met zoveel dingen kwam corona tussendoor. De workshops kwamen stil te liggen en mijn werk werd alleen maar meer in die tijd. Dus niets minder werken en plannen in de koelkast. Nou, niet helemaal, ik ontwikkelde wel langzaam door. Tutorials, online cursussen, een KvK registratie, een logo. Maar nog steeds alles in de vrije tijd. En alles ook nog wel een beetje onder de radar. Niet in de weefwereld, maar wel daarbuiten. Want durfde ik nu echt in de boze buitenwereld ook te zeggen dat ik weef? Werd dat niet heel suf gevonden? Er was toch echt een proces voor nodig voordat ik met opgeheven hoofd durfde te vertellen dat ik weef.
En er was nog een ander proces nodig: een werkgerelateerde burn-out met al heel snel de constatering van de bedrijfsarts dat ik echt niet meer terug kon. Een constatering waar ik hard aan heb moeten wennen, want ik wist dat hij gelijk had, maar afscheid nemen van een heel leuke baan en hele fijne collega’s is niet heel eenvoudig.
Dus dan moet je wat, want ik moest echt iets anders. Zou ik dan nu het weefbedrijf gaan starten in deeltijd? Kan het financieel uit? En hoe ga ik het dan inrichten naast een andere baan? Ga ik weven leuk blijven vinden als het ook mijn werk wordt en het geen vrijheid-blijheid meer is? Oef ….
Het antwoord is na vele gesprekken “ja” geworden, ik durf het aan. Als onderdeel van mijn re-integratie heb ik gewerkt aan het opbouwen van het bedrijf en heb ik er steeds meer vertrouwen in gekregen. Er ligt een heel bedrijfsplan, er liggen concrete doelen en alles is doorgerekend. Er is gaandeweg ook al meer doorgesijpeld naar buiten (ik stuur facturen met een heus factuurnummer!). Maar sinds deze week vind ik het officieel geworden: ik heb mijn deeltijdontslag ook echt ingediend en ik ga het gewoon proberen. En ik durf eindelijk heel erg hardop te zeggen dat ik professioneel wever ben. Met trots presenteer ik Mik Artwork and Communication, afgekort MAaC (even uitspreken 😉 )!
En de andere drie dagen? Daarin heb ik, in aangepaste vorm, een deel van mijn oude werk gelukkig weer kunnen oppakken. Maar nu eerst… vakantie!
Ontwerp logo: Krista Peeters Concepts & Design