Eind oktober kregen alle leden van Weefnetwerk een doosje met daarin 5 kleurtjes Venne katoen en de uitnodiging om aan de wedstrijd “kleur + 4 = weefplezier” mee te doen. De bedoeling was om met deze 5 kleurtjes en hooguit nog één extra kleurtje uit je eigen voorraad een weefsel te maken op 4 schachten. Al snel kreeg ik een berichtje van Marion: “ze zijn ons als bandenwevers weer eens vergeten, het moet op 4 schachten en het moet een sjaal worden.” Die sjaal was niet verplicht, alleen één van de prijzen is dat Venne het patroon van je sjaal gaat uitgeven. Ik had het niet als probleem gezien: ook kabouters hebben een sjaal nodig als het koud is. En met een beetje goede wil kun je 4 gaten ook als 4 schachten zien. Marion en Marlies, die inmiddels ook was aangehaakt, vonden het wel een aardige benadering.

Goed, het werd dus kaartweven. Maar wat? Ik zat te dubben over Telemark of Sulawesi toen Marion appte dat zij aan Telemark dacht, maar dat dan wel eerst wilde leren. Marlies was ook voor en zo ontstond er een mooi Telemark-triootje. Nog net voor de lockdown in december kwam het tot een date. Telemark is vooral haspelen, haspelen, haspelen, vooral als je een ketting van 2 meter opzet (kabouters zijn dol op lange sjalen!) en dat is gezelliger met z’n drieën. Marion was met 60 kaarten “snel” klaar. Ik ging met 90 kaarten ook lekker, totdat ik de boel uit mijn handen liet vallen en een uurtje moest ontwarren. En Marlies: die heeft alles opgespannen gekregen, maar heeft nog 2 dagen besteed aan de kaartjes op een rij zetten, want haar groenen lagen wel erg dicht bij elkaar.

Het weven kon beginnen en daar ging het bij mij pas echt mis. Wat op het klosje een heel mooie groen was, werd in mijn band een ontzettend detonerende kleur blauw. Na 20 cm (omdat ik Echt Niet opnieuw ging opzetten) besloot ik toch om de “blauwe” draden te vervangen…. had ik veel eerder moeten doen. Weer 20 cm verder schampte ik met klussen de ketting en kon ik weer drie draden vervangen. Zucht. En ondertussen maakten Marion en Marlies meters.

Uiteindelijk zijn alle banden afgekomen. Marion was als eerste klaar, wat de snelheid er bij Marlies weer in bracht. Ik legde, als echte deadlinewerker, op 27 maart de laatste hand aan mijn vlechtjes voor de inzending op 28 maart. En voor alle kabouters in Nederland goed nieuws: vanaf mei is er een patroon voor jullie te koop bij Venne. Want één van ons moet wel een prijsje winnen, toch?

De klosjes, het tussenresultaat op 27 november en het eindresultaat.
Van boven naar beneden: Marion, Marlies, Marieke