Vandaag stond er opeens een mailtje in mijn inbox, dat als volgt luidde:
“een half jaar is er voorbij en jij hebt je goede voornemen tot nu toe steeds in praktijk gebracht! Wat een diversiteit aan banden en getouwtjes heb ik voorbij zien komen.
Is het einde al in zicht? Maar nu ….. wat moet er allemaal voor spannends op die lege getouwtjes komen? Die kunnen natuurlijk niet leeg blijven………. Voor 2022 een nieuw voornemen?
Succes met wat je nog rest en een bewonderende groet!”
Als ik al niet in mijn element was omdat ik gister en vandaag gewoon weer live een workshop stond te geven op het Knit & Knot Verwennement, dan had deze mail er wel voor gezorgd. Maar vandaag vergrootte de mail alleen maar de feestvreugde. Wat leuk om zo’n reactie te krijgen! Wat bijzonder dat mensen zo meeleven! En dit is niet de enige trouwe fan; toen ik eens mijn “daily” om 20.30 postte in plaats van om 22.00 uur, kwam er “wat ben je vroeg!”
Maar ook: verhip, ik ben inderdaad al een half jaar bezig en ja, ik houd het vol! En eigenlijk: met gemak! Het einde is nog lang niet in zicht, maar de echt leuke banden heb ik nu wel afgemaakt. In het mandje zitten nu nog banden waarvan ik toch echt denk “o bah, die hadden we ook nog”, maar die ik toch echt ga afmaken. Neem de eekhoorn: nog 7 te gaan …
En op de lege getouwtjes komt gewoon iets nieuws en is in het afgelopen jaar stiekem ook al iets nieuws gekomen. De banden voor het Romeinse museum bijvoorbeeld (daar had ik behoorlijk wat dailies mee kunnen vullen, maar elke dag dezelfde band is ook zo saai). Alle banden voor de online cursussen, want wat je geeft, moet je ook zelf gemaakt hebben (vind ik). De voorbereidingen voor de TWIST Sample Exchange. En zo vul ik makkelijk de tweede helft van het jaar en misschien nog wel 2022.
Alleen die 15 minuten, die red ik niet…. het loopt regelmatig uit tot een half uur, een uur of nog langer. Ik maak me zorgen: kennelijk kan ik nog meer weven dan ik al deed en ga ik het nog steeds leuker vinden. Waar houdt dit op? 🙂