Bijna drie maanden ben ik nu met mijn Daily band practice bezig. Drie maanden waarop ik elke dag een stukje band weef uit mijn voorraadmandje. Nog steeds beleef ik er veel plezier aan en nog steeds heb ik geen dag gesmokkeld (nee Theo, echt niet!). En wat ik nooit had gedacht is dat de Daily band ook nog bijeffecten zou hebben! Zo vroeg Marlies toen ik me in datum had vergist “he, heb je gisteren niet geweven?” (oeps, ik word echt gevolgd!), help ik een Turkse weefster op afstand “omdat jij zoveel weet en er in het Turks niets te vinden is” (nee, ik spreek geen Turks, maar Google Translate wel) en nodigde Theo Rooden me uit in zijn atelier om kennis te maken ook vanwege mijn Instagram-posts.
Maar niet alleen in contacten met anderen zit de verrassing; ook in het mandje zelf. Het mandje wordt toch echt leger en dat brengt me bij de oudere bandjes die daar liggen te wachten. Zo vond ik vandaag drie bandjes terug uit de tijd dat ik begon met workshops geven. Toen spande ik eerst voor iedereen een proefbandje op, zodat mijn cursisten meteen konden gaan draaien en een resultaat hadden. Geen strak plan, want dat resultaat kwam er eigenlijk niet echt, na een half uur moest de ketting doorgeknipt worden (want ons bin zuunig met kaartjes) en snapte niemand wat ie gedaan had.
Een paar van die kettingen liggen dus nog te wachten om afgemaakt te worden en die kwam ik nu tegen. In dik katoen, maar met leuke kleurtjes, dus hup: op het plankie! En ondertussen maar mijmeren: over hoe ik toen begonnen ben en waar ik nu sta. Met een hele reeks workshops die ik gegeven heb, met een online aanbod en met heel ander garen en kleinere kaartjes. Met een groot netwerk en heel veel leuke weefcontacten. Ik ben heel benieuwd wat ik nog meer aan verleden tegenkom in mijn mandje en wat de toekomst nog gaat brengen!