2300 gaatjes en 2,5 km draad….

Begin juli belde Jacqueline Looijen van Weefnetwerk op met de vraag of ik zin had om mee te werken aan de alternatieve Landelijke Weefdag “De Landelijke Weefontmoeting”. Een evenement met kleinschalige workshops en activiteiten door het hele land in plaats van een groot event in Barneveld. Ja, natuurlijk had ik daar zin in! Met mijn nieuwe atelier moest dat makkelijk kunnen met 5 deelnemers.

Een paar weken later kwam Jacqueline hier gezellig een dagje weven in de tuin en hadden we het over de Weefontmoeting. Dat gesprekje was voor mij de aanleiding om eens te experimenteren met een online workshop, ook gezellig tijdens de Weefontmoeting en iets wat sowieso door kon gaan. Maar hoe vorm te geven? Opzetten is gewoon lastig en online is het toch moeilijker concentreren. De oplossing: de ketting zelf maken en opsturen.

Ik was enthousiast, maar dacht niet dat anderen warm zouden lopen voor een online workshop. Dus zette ik de limiet op 15 deelnemers, want ach: dat moest kunnen en zoveel kwamen er toch nooit op af. Wat een misrekening. De workshop zat in no-time vol en ook de fysieke workshops moest ik vervangen door iets online. De les geleerd van mijn 15, had ik gelukkig al het aantal deelnemers beperkt tot 6, maar in totaal mocht ik dus wel aan de bak voor 28 kettingen, want dat had ik nou eenmaal toegezegd.

Ai…. oeps ….. het rekensommetje: 28 deelnemers = 576 kaartjes = 2304 hoekjes knippen = 2304 gaatjes perforeren = 2,5 km garen! In ik weet niet hoeveel kleuren, want iedereen mocht ook nog twee voorkeurskleuren opgeven.

Okee, het was ietsjes te veel, maar ik vond het stiekem wel erg leuk. Vooral die kleuren kiezen! Het was een uitdaging om combinaties te maken met “geel en paars” of “ton-sur-ton petrol met cyclaamroze”. En ik word nog steeds blij van de foto met alle kettingen op een rijtje.

Inmiddels zijn de workshops geweest, krijg ik de ene na de andere enthousiaste mail en trek ik ook zelf de conclusie: het kan ‘gewoon’ online! Niet alleen de cursisten hebben genoten, maar ik ook. Zo leuk om op afstand toch nog samen te kunnen weven! Dus voor de komende tijd ga ik daar maar even mee door, want fysiek wordt toch echt lastig. Hoewel ik het aantal deelnemers voor online toch ook maar iets beperk; mijn ouders en ik hebben nog steeds lamme handen van het kaartjes knippen 😉

Wat ik opmerkelijk vond is dat er bij mij toch een saamhorigheid ontstond. Ik voelde me zittend in onze keuken toch in een klaslokaal. Lekker sfeertje met allemaal ploeterende draadverslaafden.

Verwijzingen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *