“Maar maak het maar een beetje moeilijker”

Na de Bandweefdag in september kreeg ik het verzoek van een van de deelneemsters of ik een masterclass kaartweven wilde verzorgen voor jongeren met autisme bij Stichting de LindeZorgmanege Stal Starro. Tegen zo’n verzoek zeg ik geen nee; als ik hen een leuke dag kan bezorgen, dan doe ik dat natuurlijk. Op mijn bevestigende antwoord kreeg ik wel de tip mee om de masterclass wel wat moeilijker te maken dan mijn reguliere basisworkshop.

Daar moest ik wel even om gniffelen. De beginnend kaartwever heeft al moeite genoeg met de eerste “simpele” band. Maar aangezien ik zelf een echte bèta ben en als bijnaam ‘de weefnerd’ heb, snapte ik precies wat er bedoeld werd. Want kaartweven is één en al abstract denken en laat dat maar aan jongeren met autisme (en bèta’s) over.

De upgrade was gauw gemaakt: bijna niets zo leuk als Egyptische Diagonalen, maar het ontwerpen ervan is net een stapje ingewikkelder. Het tweede extraatje was dat de hele band ook nog eens zelf opgespannen moest worden, terwijl ik normaal wat banden voorbereid.

Vandaag was het dan zover: vier workshop-deelnemers (twee jongeren, twee geïnteresseerden) zijn enthousiast aan de slag gegaan. Het stapje extra was geen overbodige luxe. De Zorgmanege had voor iedereen voor goed en genoeg materiaal gezorgd en het opspannen was nog voor de koffiepauze afgerond. Voor de lunch had iedereen al een heel stuk geweven en een van de deelnemers had zelfs al zijn band af onder de woorden: “tja, zo moeilijk is het niet”.

Dat iedereen heeft genoten bleek wel uit een Facebookberichtje van 17.00 uur dat het heel moeilijk was om te stoppen. En ik begrijp dat ik nog een dagje terug mag komen om baltic pick-up uit te leggen. Maar dat wordt dan wel meteen de drie-kleurenvariant 😉

eindresultaat_kolom

Foto-credits: Edith de Jong – Blokker. Meer foto’s en filmpjes op https://www.facebook.com/stichtingdelinde/

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *