Na drie weken weven is de WAL officieel aan een eind gekomen. Tenminste …. voor mij. Voor de wevers nog lang niet. Er wordt nog druk gepick-upt, gekeperd en gepebbeld en dagelijks verschijnen er mooie foto’s op de Facebookgroep. En iedereen kan nog even doorgaan, want de WAL blijft gewoon online.

Ik heb genoten. Genoten van het maken van de WAL (hoewel één dag ook niet, toen bleek dat mijn geheugenkaart vol was terwijl ik dacht dat ik eindelijk een goed filmpje had), genoten van de samenwerking met Annemieke, Aukje en Annuska, genoten van alle banden die langskwamen en nog steeds langskomen.

Wat ik vooral geweldig vond om te zien, is dat ik mensen echt wat heb kunnen leren. Deelnemers die allang weefden, maar niet aan patronen durfden te beginnen. Maar ook deelnemers die nog nooit een band hadden gemaakt, midden in de WAL vielen en meteen aan de slag gingen. En het lukte!

En dan de vraag: komt er een vervolg van de WAL? Ja, dat komt er zeker, maar hoe…. ik heb nog geen idee. Suggesties voor een vertaling in het Engels en voor het maken van een boek zijn langsgekomen. Maar ook voor een kaartweef-WAL of nog weer andere bandweef-technieken. Ik ga er eens rustig over nadenken, maar ook voor mij smaakt dit naar meer. Want wat geeft dit een energie!