Deze week is de week van Zomervlechtschool en ik heb mijn drie dagen Wilhelminaoord er alweer op zitten. Het afscheid was dit keer wat lastiger; voor het eerst had ik het gevoel wel vijf dagen te willen blijven, maar het was ook de laatste keer van de Vlechtschool in deze vorm. Dat was even schrikken toen ik dat maandag hoorde, dus dan nog maar even extra genieten van deze dagen.

Voor de kaartwevers was het thema van de week ’terug naar de basis’; we hebben ouderwets veel theorie gehad om die theorie vervolgens te vertalen naar de praktijk. Maandag stond in het teken van structuren en de uitdaging was om met een ketting bestaand uit één kleur toch nog een spannende band te maken door te spelen met de structuren die de verschillende technieken geven. Best lastig, want de technieken ken je wel, maar probeer maar eens te volgen waar je bent met draaien als je geen kleuren hebt waarop je je kunt oriënteren…. Maar de resultaten waren verrassend en ik ga er zeker verder mee spelen!

Dinsdag bestond uit patroontekenen en juist voor mij was het toen de dag waarin kleur centraal stond. Thuis had ik ontdekt dat ik niets met groen kon; ik zie gewoon niet wat daar leuk bij staat. Dus mijn uitdaging was om een band te maken met groen als hoofdkleur en daar iets mee te doen. Teatske heeft me er doorheen gesleept en ik ben heel blij met wat er nu tevoorschijn komt!

Woensdag ben ik weer verder gegaan met structuren; spelen met een effen ketting en een afstekende kleur inslagdraad. De technieken snap ik geloof ik, maar met het weven van deze hersenkrakers wilde het niet zo vlotten in de hitte. Van de band in de ochtend mag ik de helft eerst weer uithalen, van de band in de middag heb ik alleen nog maar een heel klein beginnetje van de basiskeper.

Met de keper kwam voor mij een eind aan Vlechtschool. Ik heb weer genoten en ik ga het zeker weten missen; de sfeer, de mensen, de kenmerkende geur van riet, ons kaartweefclubje met juffen Marijke en Teatske op het grasveld, de uitstekende catering, de goede zorgen, het vakantie-uitje dat wij er altijd van gemaakt hebben en zelfs de bloedhete haspelzolder. Maar wie weet wat ervoor in de plaats komt, de tijd zal het leren. En tot die tijd? Weef ik gewoon lekker verder in de dependance in Baarn 🙂