Ook ik ben ooit begonnen met weven door het mochila haken. Maar ik vond het weven zoveel leuker dat ik nu voornamelijk banden maak en af en toe een tas daarbij. Een van de projecten die ik in mijn vakantie van mezelf af moest maken, was de mochila tas die al ruim vier maanden op afwerking wachtte. En zoals altijd is dat gelukt, maar wel precies weer op mijn allerlaatste dag vrij…

Tas en band waren al enige tijd af. Het patroon van de tas komt van de Facebookgroep Mochila Patronen, de band is eigen ontwerp.  Het koordje werd voor deze tas natuurlijk geweven na mijn succesvolle experiment van vrijdag. Kwastjes eraan gemaakt volgens de tutorial van Marion Verloop. Voering was redelijk snel gedaan nadat ik mijn naaimachine had uitgegraven (en gelijk mijn hele werkkamer maar eens heb opgeruimd) En dan komt de klus: de band bevestigen. Hieronder een beschrijving van mijn werkwijze.

Ik maak altijd een lange band, omdat ik ‘m verstelbaar wil hebben. De lengte van mijn geweven band is daarom altijd minimaal 150 cm. Daarvan knip ik de band (125 cm) en twee stukjes van ca. 7 cm om de band te bevestigen.

1. Meet de stukjes af en breng over twee of drie inslagen dun boekbinderslijm aan. Ik verdun de boekbinderslijm altijd met wat water en breng het aan met een cocktailprikker, zodat ik het een beetje in kan masseren om de inslagdraad goed mee te lijmen.
2. Lijm de band aan twee kanten. Onthoud waar je gelijmd hebt, want boekbinderslijm droogt transparant op. Het makkelijkst is om dit meteen op de inkle loom te doen, maar goed…. daar stond alweer een ander projectje op.
3. Knip nu de band in stukken precies in het midden van je lijntjes boekbinderslijm. Het kan gewoon, je band valt echt niet uit elkaar door de schaar erin te zetten!
4. Ik gebruik passanten om mijn band te bevestiging. Om de passant heen kun je met een naaimachine af, maar daarna…..
5. …wordt het handwerk. Ik vouw het bevestigingsstukje altijd drie keer, zodat je na bevestiging aan de tas het gelijmde randje niet meer ziet.
6. Daarna wordt het prutsen. Ik mik altijd op een randje van mijn tas, zodat ik m goed recht kan houden en dan is het door drie lagen heensteken. Als je dat met naaigaren precies op een rand van je inslag of in richting van je ketting doet, zie je niets meer van je naaigaren; dat verdwijnt in het katoen.

Klaar is Kranenburg! Ik kan morgen weer met een gerust hart aan het werk 🙂

PS: mooi he, die witbalans (sprak de fotograaf in mij)